هر فلسفه اصیلی، ازجمله فلسفه افلاطون، امکاناتی گوناگون و حتی متعارض را برای تفسیر در اختیار قرار می دهد. افلاطون، به لحاظ تاریخی، در پایان سنت فکری و فرهنگی یونان باستان و در آغاز ظهور سنت جدید متافیزیک قرار دارد. به همین دلیل، در کنار خردگرایی منطق محورانه متافیزیکی، هنوز عناصر نیرومندی از تفکر شهودی، معنوی و دینی یونان باستان در اندیشه وی حضور دارد. به همین دلیل، بی جهت نیست که افلاطون در عالم مسیحیت و در عالم اسلام به منزله فیلسوفی الهی تلقی می شد. این کتاب می کوشد امکان نوعی تفسیر دینی و معنوی از فلسفه افلاطون، در مقام بنیان گذار متافیزیک، را برجسته سازد.