بررسی نقادانه دو تئوری از یرواند آبراهامیان و جان فورن در زمینه تحلیل انقلاب اسلامی ایران است. آبراهامیان در کتاب معروف خود «ایران بین دو انقلاب» با تئوری «سیاست توسعه نامتوازن» به تبیین انقلاب ایران پرداخته و این انقلاب را به دلیل نوسازی در سطح اجتماعی و اقتصادی و علوم نوسازی، از سطح سیاسی می داند. یعقوبی در بخش اول کتاب، در سه فصل به بررسی و نقد تئوری آبراهامیان پرداخته که عناوین آن ها عبارت است از: نظریه پردازی بر انقلاب، سازمان دهی و ایدئولوژی انقلاب. تئوری جان فورن درباره انقلاب اسلامی ایران را نیز، می توان در کتاب «مقاومت شکننده» پیگیری کرد. وی در این کتاب اذعان نموده که علاوه بر عوامل ساختاری، باید به عوامل فرهنگی، اجتماعی و… نیز توجه کرد و از این رو وی با مجموعه ای از تئوری ها به تحلیل انقلاب اسلامی پرداخته است. ابوذر مظاهری نیز در بخش دوم، ضمن سه فصل به بررسی و نقد تئوری فورن پرداخته که عناوین آن ها عبارت است از: کاوشی در روش و الگوی نظری، الگوی نظری در تطبیق با تاریخ تحولات و نقد و ارزیابی این نظریه. نویسندگان، آشفتگی در نظریه پردازی، استفاده از ابزارهای مفهومی شرق شناسانه و تقلیل گرایی در ایدئولوژی، سازماندهی و رهبری انقلاب را، ازجمله نقاط ضعف نظریه آبراهامیان برشمرده اند و پیش فرض ها و اندیشه های نادرست، سطح پایین تحلیل و تقلیل حقیقت بلند انقلاب اسلامی را نیز، ازجمله ضعف ها و کاستی های نظریه جان فورن بیان نموده اند.