در این نوشتار، تفکرات “دیوید هیوم “فیلسوف و نقاد اسکاتلندی در چهار مقوله فلسفی “اندیشه و مفاهیم مجرد”، “خویشتن (من(“، “علیت “و “هست ها و بایست ها “بررسی و نقد شده است .نگارنده با مروری بر اندیشه های هیوم و روش معرفتی وی (روش حس گرایی) نقاط ضعف و قوت آن را با استناد به آرا و اندیشه های علمای مغرب زمین تبیین می کند .وی در خاتمه با رجوع به آیات قرآن کریم، معرفت دینی را به مثابه یکی از راه های شناخت تشریح می نماید .نگارنده ضمن بررسی علمی روش حس گرایی افراطی هیوم، سعی دارد جنبه های روانی آن را با توسل به آرای “برتراندراسل”، “وایتهد “و دیگران ارزیابی کند .