کتابی است با موضوع مهدویت که به جنبه‎های اجتماعی انتظار در جامعه ایران پرداخته است. نویسنده در تبیین معنای انتظار و فضیلت آن به مساله امید اشاره کرده و این مفهوم را از منظر قرآن، روایات و اندیشمندان بررسی نموده است. نتیجه امید و انتظار، پویایی اجتماعی است و مباحثی چون ظلم‎ستیزی و حرکت برای تشکیل حکومت اسلامی در این راستا مورد توجه قرار گرفته است. تاثیر انتظار در انسجام و همبستگی اجتماعی و پیامدها و آثار آن در کنار بعد مناسکی انتظار و مقولاتی چون جشن‎های نیمه شعبان، جلسات دعای ندبه و حضور در مسجد جمکران مطالب بعدی کتاب است. نویسنده در فعل انتهایی کتاب، مساله نظارت و کنترل اجتماعی را از سه بعد بررسی نموده است؛ احساس حضور امام، جامعه‎پذیر کردن انتظار از طریق عوامل گوناگون و راه‎کارهای مختلف و سرانجام عملی نمودن امر به معروف و نهی از منکر به عنوان عاملی در جهت نظارت اجتماعی.