منتقدین، کورمک کارتی را بهترین نویسنده زنده آمریکایی دانسته اند و شاهکار ادبی پرماجرا و ترسناک و در عین حال جذاب بعد از ظهر خونین یا سرخی غروب در غرب را با بهترین آثار نویسندگان بزرگی چون دانته، پو، ساد، ملویل، فاکنر، فلانری اوکانر، ویلیام استایرن مقایسه کرده اند و آن را یکی از بهترین رمان های قرن بیستم می دانند. بعد از ظهر خونین، نمایش دهنده مرز میان دانش و قدرت است. مرز میان پیشرفت و رفتارهای غیر انسانی، مرز میان تاریخ و افسانه و از همه مهم تر، مرز میان خشونت های رفتاری و زبان خشونت آمیز.