کتاب حاضر، روایتی داستانی از خاطرات «ایمان کفایی مهر» است که با زبانی ساده و روان نگاشته شده است. نویسنده داستان را با پرداخت مناسب شخصیت ها و توصیف عمیق ترین احساسات و افکار آن ها و همچنین با بیان دقیق جزئیات صحنه ها نگاشته تا خواننده را از ابتدا تا انتهای کتاب با خود همراه سازد. در داستان می خوانیم: «مرده بودم. دکتر، با اطمینان به پدر و مادرم، که آن لحظه نمی دانستند چه کار کنند، نگاهی انداخت و گفته مرده، ببینید که نفس نمی کشد. خبر خیلی بدی بود».