در کتاب مصور حاضر، نويسنده به بسط تئوري خود از فرم پذيري معماري مدرن مي‌پردازد و آن را در هشت پروژه از چهار معمار مدرن مورد خوانش قرار مي‌دهد. در فصل نخست وي به جنبه‌هاي فراديداري معماري و نسبت آن با فرم معماري مي‌پردازد. در فصل دوم نويسنده تلاش مي‌کند تا رويکردهاي فراديداري خود در فصل نخست را با مثال‌هاي کالبدي و ديداري از فرم معماري به نمايش بگذارد. فصل سوم درواقع بسط همان مفهومي است که در معرفي فرم‌هاي ساده مطرح شده است. فصل چهارم به سنجش تئوري آيزنمن پيرامون بنيان فرميک معماري مدرن اختصاص دارد. در فصل پنجم بازانديشي تئوري‌هاي مطرح در تاريخ معماري و ويژگي‌هاي هر يک از آن‌ها ارائه شده است.