نویسنده در رمان حاضر با نکته‏ بینی، خواننده را در مقابل شرایطی به ظاهر عادی ولی با بحرانی پنهانی قرار می‏ دهد و بدون القاء داوری‏ های شخصی، مخاطب را به درست دیدن سوق می‏ دهد. طرح قصه به این شکل، یعنی احترام به مخاطب و قبول این مسئله که با خواننده‏ ای اهلِ تفکر و دارای نگاهی درست مواجه هستیم و قرار نیست به نام رمان مجموعه‏ ای از قضاوت‏ ها و احکام صادر شده را به او منتقل کنیم.