این کتاب، جلد هفتم از مجموعه «گوشه هایی از تاریخ معاصر ایران» است که در آن تاریخ ایران از نخست وزیری «علی امینی» – نخست وزیری علی امینی در دهه 1340 (اردیبهشت ماه سال 1340 تا تیرماه سال 1341ش) را باید یکی از اتفاقات شگفت زمامداری پهلوی دوم ارزیابی کرد؛ چراکه در این سال ها، محمدرضا پهلوی بر اثر حادثه مشهور به کودتای 28 مردادماه سال 1332ش و در سایه تضعیف قانون اساسی و نیز نظارت بر انتخابات، کسب اختیار انحلال مجلسین و نیز عقب نشینی و کنار رفتن رجال ملی و همراهی نظامیان، قدرت حاکمیت و اقتدار را مجددا به سلطنت و دربار بازگردانده بود و بر سر کار آمدن علی امینی که از یک سو از آخرین بازماندگان قاجار بود و از سوی دیگر به قانون اساسی مشروطه وفادار بود و از معدود نخست وزیران پهلوی دوم به ویژه پس از 28 مرداد بود که باور داشت که شاه باید سلطنت نماید و امور اجرایی را براساس قانون اساسی به نخست وزیر و پارلمان واگذارکند، امری شگفت و غیرطبیعی به نظر می آید- تا انحلال جبهه ملی دوم، بررسی می شود.