سرانجام، یک روز شادی ای را تجربه خواهی کرد که با این درد برابری می کند. به چهره نوزادی که در آغوشت به خواب رفته، زل می زنی. دوستای خوبی پیدا می کنی. غذاهای خوشمزه ای می خوری که هرگز مزه شان را نچشیده ای. از روی بلندی، به منظره زیر پایت نگاه می کنی؛ بدون این که از افتادن و مردن بترسی. فیلم هایی هست که در حال خوردن یک ظرف بزرگ پف فیل تماشایشان می کنی. می رقصی، می خندی، می خوابی، کنار رودخانه می دوی، شب تا دیروقت وقت مشغول گفتگو می شوی و آن قدر می خندی که دل درد بگیری. زندگی منتظر توست. شاید برای مدتی، این جا گرفتار شده باشی؛ ولی دنیا جایی نمی رود. اگر می توانی، همین جا محکم بایست. زندگی همیشه ارزشش را دارد.