در ابتدای این کتاب به ریشه لغوی بهتان و تهمت پرداخته می شود. بهتان در علم اخلاق به معنای آن است که انسان به برادر مؤمن یا خواهر مؤمنه اش، یک فعل، قول یا صفتی اخلاقی را که نقص به حساب می آید نسبت بدهد، درحالی که آن را انجام نداده است، نگفته است، یا دارای آن صفت و رذیله نیست.