“بیلی” به همراه دوستانش به اردوگاه “نایت مون” رفته است. در این اردوگاه غذا فوق العاده نیست. راهنماها رفتار عجیبی دارند و رئیس اردوگاه، عمو “ال”، کمی دیوانه به نظر می رسد. هم چنین پس از چندی دوستان بیلی یکی پس از دیگری ناپدید می شوند. بیلی با خود تصور می کند که چه اتفاقی در اردوگاه در حال رخ دادن است، چرا که والدینش نامه هایش را پاسخ نمی دهند؟ و پس از تاریک شدن هوا چه چیزی در کمین آن هاست؟ بدین ترتیب اردوگاه شب های مهتابی به اردوگاه شب های پرکابوس تبدیل می شود و ممکن است بیلی نفر بعدی باشد.