سیاست مداران جهان را اغلب با چهره کلیشه ای و رسمی شان می شناسیم؛ آدم هایی اینجا و آنجا در حال سخنرانی یا نشسته پشت میزهای کنفرانس. اما چهره غیرکلیشه ای ترِ یک سیاست مدار، با پیچیدگی ها، تناقض ها، تشویش ها، اضطراب ها، عشق ها، امیدها، نومیدی ها، غم ها، شادی ها، ضعف ها و قوت هایش، در خاطرات شخصی اوست که آشکار می شود. «مادلین آلبرایت» نیز از این قاعده مستثنا نیست. او را به عنوان وزیر امور خارجه امریکا در دوران ریاست جمهوری «بیل کلینتون» می شناسیم. او نخستین زنی بود که در امریکا وزیر امور خارجه شد. آلبرایت در کتاب «به جهنم و جاهای دیگر: دفترچه خاطرات قرن بیست ویکم»، که سومین کتاب خاطرات اوست، ضمن نقل خاطراتی از گذشته و اینکه چگونه به اینجا رسیده، از احساس خود وقتی که کار سیاسی اش به عنوان وزیر خارجه به پایان رسیده سخن گفته و از اینکه پس از آن چه کرده و روزهایش را چطور گذرانده و برای آینده چه برنامه هایی دارد. او همچنین در این کتاب از مسائل سیاسی امریکا و جهان و از جمله از وحشتی که پس از حوادث یازدهم سپتامبر پدید آمد و حمله امریکا به عراق و بحران اقتصادی امریکا و پیدایش تمایلات ضددموکراسی در امریکا و کشورهای دیگر سخن گفته است. آلبرایت، تأکید می کند که کتابش نه یک خودآموز موفقیت، بلکه یادآوری این نکته است که هیچ کس کامل نیست و ما آدم ها در عین اینکه از دیگران می آموزیم هر یک ویژگی های خاص خودمان را داریم.