پس از آن که “جرویس پندلتون” سرپرستی “جودی آبوت” را به صورت ناشناس پذیرفته و او را راهی دانشگاه می کند، دخترک، گاه و بی گاه برای وی نامه هایی می نویسد. جودی می پندارد “بابا لنگ درازش” این نامه ها را نمی خواند یا فرصتی برای پاسخ گویی ندارد؛ غافل از این که جرویس با تک تک این نوشته ها زندگی می کند و برای هریک، جداگانه پاسخی می نویسد، اما هیچ یک از آن ها را برای دختر خوانده اش پست نمی کند. او در این نوشته ها به تمام نگرانی های خویش در ارتباط با جودی اعتراف کرده و عشق خود را به راحتی بیان می کند. جرویس نگران است مبادا این دختر پاک، بی آلایش، و سرزنده را از دست بدهد و رقیب، او را از دستش بیرون بکشد. نامه های او، حسادت اش را به خوبی بیان می کنند. مرد جوان نمی داند خود را چگونه به جودی معرفی کند اما یک بیماری به یاری اش آمده و ملاقات آن دو باعث می شود تا دختر جوان سرانجام دریابد که بابا لنگ دراز عزیزش کسی جز همان جرویس پندلتون نیست. مرد جوان در روز جشن ازدواج با جودی تمام نامه هایش را به وی تقدیم می کند.