شما دارید نمایشی رو می بینید که توی شروعش یک ذره گنگه. آدم ها یکی یکی مونولوگ میگن و شما سعی می کنید از درون حرف هاشون خط داستان و شکل درست روایت رو پیدا کنید. یه کم که گذشت، آهسته آهسته گوشی دستتون میاد که قصه مربوط به یک سری آدمه که توسط یک سری آدم دیگه گروگان گرفته شدند. گروگان واژه درستی نیست… بهتره بگیم دزدیده شدن. تمام ادم های دزدیده شده، تمام تلاششون رو می کنند تا وقایع اون سه ماه و 10 روز رو براتون تعریف کنند. اتفاق هایی که از شدت هولناکی قابل بیان نیستند. همشون سعی می کنند مختصات اونجا رو توضیح بدهند و از شکنجه هاشون بگن.