«مورسو» دنیا را پوچ و بیهوده می دانست. عشق و عاطفة مادری، اعتقادهای مذهبی، و سنت ها برایش معنایی نداشت. او در زندگی سرگردان بود و با آدم ها و موازین و طرز زندگی آنها چون بیگانه ای رفتار می کرد. روزی مادر او مرد، طبق عقاید و سنت ها او می بایست بر سر جسد مادر می رفت و برای آخرین بار صورت او را می دید و تا صبح کنار تابوت می ماند؛ اما او برخلاف همة سنت ها، آن روز را با دختری که زیاد به او علاقه نداشت گذرانده بود. او که برخلاف سنت ها و عرف و طبق دلخواه خود روزش را گذرانده بود، از طرف دادگاه متهم به رفتار غیرانسانی و بی مهری شد و به اعدام محکوم شد.