بهاییت، ادامه جریان انحرافی بابیت است که از زمان قاجار در ایران شکل گرفت و بنیان گذار این بهاییت «حسینعلی نوری» است که تحت تأثیر مکتب «شیخیه» قرار گرفته بود و مدت قابل توجهی در مسلک صوفیان و دراویش حضور داشت. او با درهم آمیختن آموزه های مکاتب مختلف، مدعی شریعت و دین جدید شد و با استفاده از تأویل های بیجا و غلط در متون ادیان الهی، در پی صحیح جلوه دادن تفکرات خود بر آمد. در این کتاب، نخست به معرفی آیین بهاییت براساس منابع بهایی پرداخته شده که دربردارنده تاریخچه بهاییت، زمینه ها و علل شکل گیری و گسترش آن، تشکیلات اداری بهاییت، متون مقدس بهایی، تعالیم بهاییت و آیین ها و شعائر بهایی است. سپس آیین بهاییت، بررسی شده و به بعضی از نقدهای وارده به این آیین اشاره گردیده است.