نگارنده در کتاب حاضر، به بررسی تأثیر گسترش آموزش وپرورش نوین دختران در توسعه اجتماعی و فرهنگی زنان ایرانی از جنبش مشروطه خواهی تا پایان دوره سلطنت رضاشاه پهلوی می پردازد. در این کتاب بیان می شود که اگرچه ایرانیان با تمدن جدید غرب دست کم از دوره حاکمیت سلسله صفوی در تماس بودند، آشنایی گسترده تر و عمیق تر میان جامعه سراپا سنتی ایران و تجدد درحال توسعه غرب از اواسط دوره قاجاریه، به ویژه از زمان سلطنت «ناصرالدین شاه»، ابعادی گسترده تر یافت. استقرار سفرای کشورهای دیگر در ایران، تحولاتی که در امپراتوری عثمانی در همسایگی ایران سرعت می گرفت، اصلاحات و پیشرفت در ژاپن که به شکست روس ها منجر شد و ده ها رخداد دیگر ایرانیان را به مقایسه حال وروز خود و آسیب شناسی وضعیت اسفباری که بدان دچار بودند فرامی خواند.