مادها، قومی آریایی بودند که نخستین سلسلۀ پادشاهی ایرانیان 708 یا 701 – 550 ه. ق) را ایجاد کردند. سرزمین آن ها نیز ماد نام داشت و به زبان یونانی، مدیا خوانده می شد. سرزمین ماد، شامل ماد بزرگ (عراق عجم) و ماد کوچک (آذربایجان) و موسس سلسلۀ ماد نیز “دیا اکو” بود و پس از وی پسرش، فرورتیش، به سلطنت رسید. در زمان هووخ شتره، دولت ماد به منتهای وسعت رسید: از غرب به رود هالیس و از جنوب غربی به کشور بابل محدود می شد. در عهد جانشین وی، ایشتوویگو، دولت ماد به دست کوروش کبیر منقرض شد و کوشش های بعدی مادها برای کسب قدرت به جایی نرسید. بزرگ شدن دولت ماد در تاریخ مشرق قدیم دارای اهمیت است، چه این قوم برای نخستین بار، شالودۀ برتری آریایی های ایرانی را در مشرق قدیم ریخت و دولت هخامنشی، که پس از آن ها روی کار آمد، کار مادها را ادامه داد. در کتاب حاضر، که پژوهش دانشگاه کمبریج می باشد، به تاریخ ایران به طور بسیار مختصر و به تاریخ مادها، از قدرت گیری تا زمان سقوط به طور کامل پرداخته شده است.