پژوهشی در قلمرو تاریخ اسلام می باشد که به ارایه تحلیل نو و مبتنی بر معارف وحیانی و سخنان معصومین(ع) از انحراف جامعه اسلامی پس از رحلت پیامبر اسلام(ص) و کیفیت مواضع اهل بیت(ع) در مواجهه با این انحرافات، پرداخته است. نگارنده در بخش نخست، سیمای جامعه در چهار مقطع تاریخ جاهلیت، عصر بعثت، دوران حکومت سه خلیفه نخست و روزگار پادشاهی فرزندان ابوسفیان را، به طور مختصر ارایه نموده و اوضاع ارزشی، اخلاقی، اقتصادی و سیاسی هر دوره را، بیان کرده و در ادامه، با مقایسه تطبیقی عصر بعثت و دوران سه خلیفه نخست و عهد معاویه و یزید با عصر جاهلیت عرب، فروکش کردن خصایص جاهلی را در عصر بعثت و حیات دوباره آن در عهد سه خلیفه اول و استقرار کاملش در دوران معاویه و یزید را، نشان داده است. افزون بر این، مساله محو دین و حذف پیشوایان راستین در مقام دومین بلای جامعه اسلامی در عهد خلافت معاویه و یزید، مورد بررسی قرار گرفته و پس از روشن شدن عود به جاهلیت و محو اسلام ناب محمدی(ص) در بخش دوم، دلایل این بازگشت، بیان شده است. مواضع اهل بیت(ع) در برابر جاهلیت نو و بیان ویژگی های یاران امام حسین(ع) در مقام کسانی که فریفته جاهلیت نو نشدند و هم چنین، تاثیر قیام امام حسین(ع) در مواجهه با انحراف های زمانه، محتوای بخش های بعدی را به خود اختصاص داده است.