کتاب «تاریخ خاورمیانه»، درواقع تاریخ دیپلماسی کشورهای اروپای غربی، به ویژه بریتانیای کبیر در این منطقه از جهان است. نویسنده در کتاب، روندی را که به وابستگی خاورمیانه ی مسلمان به غرب مسیحی منجر گردید، تشریح می کند؛ یعنی جریانی که امپراتوری عثمانی در دو قرن اخیر از حیات خود، نماینده ی قدرتمند آن است. بر این اساس، نویسنده خاطرنشان می کند: «در پایان قرن، امپراتریس کاترین کبیر به هدف اعلام شده ی خود، یعنی تجزیه ی امپراتوری عثمانی و تبدیل قسطنطنیه به پایتخت بیزانس جدید نائل نیامد. با وجود این، سلطان مصطفی سوم با امضای پیمان کوچک قینارچه نه تنها حاکمیت و سلطه بر عده ای از اتباع مسیحی خود را از دست داد، بلکه حاکمیت بر تاتارهای مسلمان کریمه را نیز به دیگران واگذار کرد. این ضربه ی اخیر برای او که خود را خلیفه ی اسلام می دانست، از واگذاردن سرپرستی معنوی ابتاع ارتدوکس مسیحی اش به کاترین مهم بود». شایان ذکر است در بخش پایانی کتاب، منابع مرتبط با موضوع، معرفی شده است.