نوشتار حاضر، متن گفت وگو با “لیلی گلستان” ـ از مترجمان معاصر کشور ـ است که حول این محورها صورت پذیرفته است: دوران کودکی، خصوصیات اخلاقی، وضعیت اقتصادی خانواده، دیدگاه مذهبی خانواده، میزان ارتباط با هنر، زمان علاقه مندی به نویسندگی، وضعیت محافل ادبی دهه ی چهل، اولین ترجمه، کار با مطبوعات، چگونگی ارزیابی ادبیات دهه ی چهل و پنجاه، تعریف کلی از ترجمه در ایران، دیدگاه وی در خصوص ترجمه ی شعر، سبک وی در ترجمه، مشکلات ترجمه در ایران، معیار انتخاب یک کتاب برای ترجمه، چگونگی موثر بودن نقد در امر ترجمه، وضعیت ترجمه در دهه ی هفتاد و تغییرات آن نسبت به دهه ی شصت، دلیل روی آوردن به ترجمه ی کتاب های هنری و…. وی در پاسخ به این سوال که مشکلات ترجمه را در ایران چه می دانید؟ پاسخ می دهد: “کپی رایت نداریم و بیچاره مترجم گناهی ندارد. کتابی معروف می شود و دو سه نفر سراغ ترجمه کردن آن می روند، بی آن که از کار یک دیگر خبر داشته باشند. زحمت مضاعف و هدر دادن انرژی ها. البته در نهایت، آن کسی که ترجمه اش بهتر است پرفروش تر می شود و نه لزوما آن که زودتر آمده.مخاطب را دست کم نگیریم”. وی هم چنین از وجود ناشران بد، به عنوان مشکل دیگر ترجمه در ایران، یاد می کند. برخی از آثار ترجمه شده ی وی عبارت اند از: “تیستوی سبز انگشتی”، “پنجره ای گشوده به چیزی دیگر (مصاحبه با مارسل دوشان)”، “زندگی، جنگ و دیگر هیچ، اثر اوریانا فالاچی”، “اگر شبی از شب های زمستان مسافری اثر کالویتو”، “داستان تخت خواب از گی دوموپاسان”، “چه طور بچه به دنیا می یاد اثر آندرو آندری”، “گزارش یک مرگ اثر گابریل گارسیا مارکز” و “درباره ی رنگ ها اثر ویتگنشتاین”.