برای ایجاد چنین وضعیتی ناگزیر ابتدا باید به سراغ شناخت آن عناصر رفت. شناخت یادشده با شناخت دقیق «مسائل زیست بوم» و نیز کاربست اندیشه های «فرابومی» معاصر ممکن است. از این رو، باید گفت که مسئله شناسی و اندیشه شناسی، هر دو، ناگزیر جدیدند و پیوند زدن میان آن هاست که امکان نوسازی اصیل درون زا و ترقی «کل» حیاتمان، ازجمله نظام حقوقی، را فراهم می آورد. در غیر این صورت، کوشش ها مصروف جدیدسازی کاذب یا قدیم سازی پرهزینه اجزای نامتناجس زندگی می شود. زندگی معاصر در این مرزوبوم اما تاکنون هیچ یک را برنتابیده است. کتاب حاضر در این بافت و زمینه برای فهم حقوق جدید و کمک نظری به نوسازی حقوق کشور به فارسی برگردانده شده است.