نویسنده در کتاب حاضر می‌کوشد به بررسی خاستگاه یکی از مهم‌ترین موادّ آموزشی بزرگ‌زادگان در سراسر تاریخ ایران، یعنی ورزش دوهزار سالة چوگان بپردازد. این بررسی از پیش از اسلام شروع می‌شود و از میان روایات افسانه‌ای و تاریخی ساسانی دنبال می‌گردد و سرگذشت آن از خلال نوشته‌های تاریخی و متون ادبی همچون «منطق‌الطیر»، «تاریخ وصّاف»، «گوی و چوگان میرزا یحیی خان» و … مرور می‌شود. در پایان نمایی از ورزش چوگان در تک بیت‌های فارسی و نیز در تصویرپردازی شعر عرب ترسیم می‌گردد.