“آرمان وارطانیان” ـ نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس ارمنی ـ پیرو ساموئل بکت است که صحنه را به میدان مبارزۀ گفت‌وگوها و در انتظار چیزی نامعلوم تبدیل کرده است. دو شخصیت نمایش‌نامۀ “تبر”، “آپو لولو” و “پی‌پی لو‌لو” قبلا مگس بوده‌اند و سپس به انسان تبدیل شده‌اند؛ این تغییری کافکایی است که در این‌جا البته به صورت برعکس عرضه شده است؛ چون در این نمایش‌نامه حشره به انسان تبدیل شده است. انسان بی‌رحمی بال‌های آن‌ها را می‌چیند و انسان بی‌رحم دیگری آن‌ها را به انسان تبدیل و به حال خودشان رها می‌سازد. آن دو گاهی ا ز این تغییر راضی به نظر می‌آیند، چون اگر مگس باقی می‌ماندند، به زودی توسط انسان‌ها از بین می‌رفتند، در حالی که حالا می‌توانند مانند یک انسان عمر طولانی داشته باشند. اما گاهی ناراضی هستند، چون انسان بودن به منزلۀ درک معنای مرگ است. جانوران و حشرات نه شناختی از زمان دارند و نه رنج مرگ و در انتظار مرگ بودن را می‌شناسند؛ در حالی که انسان آگاه است و همین باعث رنج او می‌شود.