نویسنده در چهار بخش، تجدد و تجدد ستیزی را واکاوی و ارزیابی می کند .او در بخش اول، سرآغاز تجربه تجدد را با توجه به تاریخ بیهقی و تذکره الاولیا و گلستان سعدی و رستم التواریخ شرح می دهد .و در بخش دوم، تجدد را در عصر استعمار پی جویی می کند .از همین رو سه موضوع “سفرنامه ناصرالدین شاه”، “محله ن کاوه “و “تراژدی فرنگ “را مطرح می سازد .وی در بخش سوم آثاری را با توجه به اندیشه تجدد ارزیابی و تحلیل می کند که از آن جمله اند :بوف کور هدایت، عقل آبی شهر نوش پارسی پور، و بره ی گمشده ی راهی گلشیری، و در آستین مرتع سعیدی سیرجانی .بخش پایانی کتاب، شامل نقد کتاب های “حلقه صفویه”، “قبله عالم”، “مدرنیته و اندیشه انتقادی “است .وی در نقد کتاب “مدرنیته و اندیشه انتقادی “آورده است” :به جز در مواردی انگشت شمار، مدرنیته و اندیشه انتقادی .هیچ اشاره ای به مسائل ایران ندارد .گرچه آقای احمدی در ایران زندگی می کند .اما در فضای اروپا می اندیشند و این واقعیت هم مایه قوت و هم نشان ضعف کتاب است .”