تجربه‌گرایی بیش‌ترمفهومی سیاسی است تا معرفت‌شناختی. سرشت تجربه‌گرای معرفت‌شناختی را جان لاک با این اصل که «همة شناخت ما در نهایت از تجربه نشئت می‌گیرد» تعین می‌بخشید. این اصل در قالب یک هنجار قرار است همچون معیاری برای شناسایی معرفت راستین به کار آید اما تجربه‌گرایی سیاسی به جای جست‌وجوی هنجارهایی از این دست، نفس هنجار را به مسئله بدل می‌کند. نگارنده اشاره می‌کند که جهان تجربه‌گرایی جهانی است که در آن «حرف ربط «و» درون بودگی فعل «است» را از تخت سلطنت به زیر می‌کشد، جهانی که در آن خود اندیشه در نسبتی بنیادین است با خارج.» نگارنده بر این باور است که ذات تجربه‌گرایی در مسئلة سوبژکتیویته نهفته است. سوژه از طریق و به منزلة یک حرکت تعریف می‌شود. حرکت گشوده شدن خود سوژه. آن‌چه گشوده می‌شود سوژه است. یگانه محتوایی که می‌توان به ایدة سوبژکتیویته داد این‌جاست: میانجی‌گری، تعالی. کتاب حاضر در شش بخش تدوین شده و پژوهشی است در باب طبیعت انسانی بر حسب نظر هیوم. مسئلة شناخت و مسئلة اخلاقی؛ جهان فرهنگ و قواعد کلی با قدرت تخیل در اخلاق و در شناخت؛ خدا و جهان؛ تجردگرایی و سوبژکتیویته و اصل‌های طبیعت بشری عناوین بخش‌های کتاب هستند. کتاب با یک ضمیمه از هیوم با اشاره به معنای تجربه‌گرایی؛ ماهیت رابطه؛ طبیعت انسانی؛ خیال؛ تخیل؛ شورها؛ و فلسفه‌ای عامیانه و علمی همراه است.