موضوع تحقیق حاضر، تبیین و اثبات این نظریه است که ولایت فقیه به منزله ی مبنای نظام سیاسی اسلام در عصر غیبت معصوم (ع)، علاوه بر پشتوانه ی نظری و استدلالی خود، در تجربه ی 25 ساله ی جمهوری اسلامی ایران به پشتوانه ای تجربی و عملی نیز دست یافته و با تکیه بر توانمندی و کارآمدی عینی آن می تواند به مثابه ی تجربه ای موفق از استقرار حکومت دینی در دوران معاصر عرضه گردد. کتاب در سه بخش سامان یافته است: بخش نخست به مباحث نظری در باب نقش و جایگاه رهبری ولایی و وظایف و اختیارات او در فلسفه ی سیاسی اسلام و نیز در قانون اساسی و بررسی مقوله ی کارآمدی و شاخص های آن برای سنجش میزان کارآمدی عنصر ولایت فقیه در نظام جمهوری اسلامی اختصاص دارد. در بخش دوم به بررسی های عینی و تجربی در باب کارآمدی رهبری پرداخته شده و به شیوه ی مصداقی، کارآمدی و نقش عنصر ولایت فقیه در طول دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی با استناد به نمونه ها و موارد عینی تبیین و ارزیابی گردیده است. حاصل این بخش، اثبات کارآمدی رهبری ولایی و نشان دادن نقش برجسته ی آن در روند پیشرفت و تعالی جامعه در طول دوران پس از انقلاب است. بخش سوم به اشکالات و راه کارها اختصاص داده شده است. بی سابقه بودن نظام مبتنی بر رهبری ولایی، نقدها و نقض هایی که در کارکرد آن مطرح شده قسمتی از مباحث این بخش را تشکیل می دهد. در یک فصل مستقل در این بخش با توجه به نتایج بخش دوم و با تامل و بررسی این نقدها و نقض ها، راه کارهایی برای ارتقای کارآمدی رهبری ولایی عرضه شده است.