شرح نمط هفتم کتاب الاشارات و التنبیهات ابن‏سینا از متون کلاسیک فلسفه مشایی ارسطویی است. نمط هفتم گسترش مباحث روان‏شناسی سینوی در نمط سوم است که طی چهار بخش مبحث علم را تفصیلاً و استدلالی تحلیل می‏کند. بخش اول در شش فصل ادله تجرد قوه عاقله و بقای نفس بعد از موت را بحث می‏کند. در بخش دوم ابن‏سینا نظری مخالف ایده‏اش در مسئله مبدأ و معاد اتخاذ می‏کند. او در اینجا در شش فصل به نفی اتحاد عاقل و معقول می‏پردازد. احتمالاً آنچه در این نمط رد شده است اتحاد عاقل و معقول برحسب ماهیت است. بخش سوم به «علم واجب» به عنوان اتم علمهای مجرد اختصاص یافته است. از نظر ابن‏سینا علم واجب به جزئیات فوق زمان است. او اشیاء جزیی را همانگونه ادراک می‏کند که کلیات را. در بخش چهارم در این موضوع بحث می‏شود که از آنجا که خداوند عالم به تمام جزئیات است چگونه شر در قضای الهی راه یافته است.