در کتاب حاضر، نویسنده در پی بررسی آن است که آیا قراردادهای دولتی در حقوق ایران از اصول کلی قراردادها تبعیت می کنند یا قواعد اختصاصی حقوق عمومی بر آن حاکم است؟ با توجه به اینکه دولت دارای امتیازاتی است (اعمال تصدی گری) و می تواند خواسته هایش را با تصمیمات یک جانبه تحمیل کند، چرا از قرارداد استفاده می نماید و چه عواملی سبب تفاوت بین قراردادهای خصوصی با قراردادهای دولتی در بخش خصوصی است.