تفاوت های میان رمان (و انواع شبیه به رمان) و بقیة گونه های ادبی– گونه های شاعرانه به معنای محدود کلمه – به قدری بنیادی و قطعی هستند که تمامی تلاش ها برای تحمیل معیارها و ضوابط تخیل شاعرانه به رمان محکوم به شکست است. اگر چه رمان حاوی تخیل شاعرانه به معنای محدود آن نیز هست، این تخیل در آن اهمیتی ثانویه دارد. به علاوه تخیل مستقیم از رمان، معمولاً کارکردهای کاملاً اختصاصی می یابد که دیگر مستقیم نیستند. هم چنین در فضای رمان تقریباً همة واژه های مستقیم – حماسی، غنایی و مطلقا نمایشی – به موضوع بازنمایی هنری تبدیل می شوند. بنابراین وظایف عمده سبک شناسی در رمان عبارت است از مطالعة انگاره های خاص زبان ها و سبک ها، سازماندهی این انگاره ها، نسخ شناسی آنها، تلفیق انگاره های زبان در کلّیت رمان گرا، و مطالعة جا به جایی ها و نقل و انتقال های زبان ها و صداها و بررسی ارتباطات مکالمه ای متقابل آن ها. کتاب حاضر، ترجمة یکی از آثار «میخاییل باختین» – متفکّر برجسته قرن بیستم روسیه- در باب نظریه های وی درباره رمان است. عناوین فصل های کتاب عبارت است از حماسه و رمان (گامی به سوی روش شناسی مطالعة رمان)، پیشینة گفتمان رمان گرا، اقسام زمان و پیوستار زمانی – مکانی در رمان، یادداشت هایی دربارة بوطیقایی تاریخی، و گفتمان در رمان.