این داستان در آگوست سال 1991، در آپارتمانی بی‌دروپیکر در نیویورک شکل می‌گیرد. «آلیک»، نقاش روسِ مهاجر روبه احتضار است. حواریون او گردهم آمده‌اند، هیچ‌کدام نتوانسته‌اند آلیک را از زندگی‌‌شان کنار بگذارند. حالا همه‌ این زنان و مردان مهاجر، کنار بستر مرگ نقاش محبوب حاضرند، تلویزیون تانک‌ها را در مسکو نشان می‌دهد و این تصویر آناتومی مهاجران را کامل می‌کند. «بوریس یلتسین» جلوی دوربین‌های تلویزیونی ظاهر شده، شوروی می‌خواهد به دنیا روی خوش نشان بدهد و تماشاچی‌ها پای تلویزیون، اینجا در نیویورک، هنوز از مسکو دل نکنده‌اند و بالای سر محتضری در جست‌وجوی راهی برای ادامه دادن هستند… .