«تراژدی حلاج در متون کهن» دارای سه بخش اصلی است. بخش نخست با عنوان «در حدیث معاصران» شامل گزارشی از دوستان، پیروان و مخالفان حلاج در عصر خود اوست. چهارده گزارش که مهم ترین گزارش آن متعلق به «ابن زنجی» (334ه .ق)، قاضی و تقریرنویس دادگاه حلاج است. «جریر طبری»، «ابوبکر شبلی»، «حمد» پسر «حلاج»، و «علی بن مردویه» از اشخاصی هستند که گزارش های آن ها درباره حلاج آمده است. بخش دوم با عنوان «بعد از حلاج» حاوی اطلاعات مختصری از پنجاه نفر است که در دفاع یا رد منصور حلاج، سخن گفته یا رساله و کتابی تألیف کرده اند. بخش سوم، با عنوان «منطقه عرفانی» شامل 22منظومه از 22شاعر فارسی زبان است که در اشعارشان از حلاج، ستایش و تکریم کرده اند.