«قصه های مجید» را باید از چنین چشم اندازی دید: چشم انداز تضادهای درحال ظهور، چشم انداز آشفتگی ناشی از تقاطع فقر و میل. بازخوانی و بازبینی «قصه های مجید» از این زاویه، نه تنها در نقطه ی مقابل چشم انداز نوستالژی زده قرار می گیرد؛ بلکه نگاه خود را به عناصــر کمتر دیده ی درون این اثر معطوف می کند. این کتاب، حاصل و حامل چنین چشم اندازی است و می کوشد به دور از نگاه نوستالژی زده یا چارچوب های تعریف شده در مورد نمایش فقر یا داستان های مربوط به کودک و نوجوان، نگاه تازه ای به این اثر مهم ادبیات داستانی و سینمایی ایران بیندازد. این کتاب از دو تک نگاری تشکیل شده است؛ تک نگاری اول عمدتا بر داستان «قصه های مجید»، نوشته ی «هوشنگ مرادی کرمانی» متمرکز است و تک نگاری دوم عمدتا روایت «کیومرث پوراحمد» را مدنظر دارد. اما جهت گیری و خطوط اصلی هر دو تک نگاری مبتنی بر دغدغه های مشترک (و گاهی متفاوت) است.