در کتاب حاضر نگارنده يک عشق فلج‌کننده و مخرب را روايت مي‌کند. عشقي که تمام روح و روان شخصيت زن داستان را مضمحل کرده و تا جايي او را دچار ضعف مي‌کند که در برابر شريک احساسي خود نيز اعتمادبه‌نفسش را از دست مي‌دهد. موضوع اين داستان شکافِ هراسناک بينِ انديشه و زبان، اراده و بيانِ آن، اُمور واقعي و تخيلي و چيزهايي است که در اين شکاف‌ها پديد مي‌آيند و رشد مي‌کنند. از وقتي «استر نيلسون» در هجده‌سالگي دريافته بود که زندگي درنهايت، چيزي نيست جز دور کردنِ ملال و دل‌زدگي، به ابتکارِ خود ارزشِ زبان و تفکر را کشف کرده بود و از آن پس هرگز از زندگي ناخُشنود نبود و هيچ‌گاه احساسِ افسردگي نکرده بود؛ پيوسته در پِي رمزگشايي جهان و طبيعتِ انسان‌ها بود. از روزي که دريافت زبان و ايده‌ها مشغله و کارِ او خواهند بود، زندگي پُر‌هزينه را کنار گذاشت: غذاي‌ِ ارزان مي‌خورد، ارزان سفر مي‌کرد، هيچ‌گاه از بانکي وام نمي‌گرفت يا از کسي پول قرض نمي‌کرد و هرگز خود را در وضعيت‌هايي قرار نمي‌داد که ناچار شود وقتش را صرفِ چيزِ ديگري جز خواندن، انديشيدن، نوشتن و گفت‌وگو با ديگران کند.