کتاب حاضر تحولات تصوف در عصر صفویه و تأثیر آن بر ادبیات فارسی آن عصر را در چند فصل ذکر و بررسی نموده است. آنچه از عرفان و تصوف در این کتاب مطرح شده بیشتر ناظر به مقولات تصوف است تا مباحث عرفانی، بدین معنا که عمدتاً تحولات اجتماعی مرتبط با صوفیه و مناسبات آن ها با عامه، حکام و طبقه فقها بحث شده و به علل شکل گیری چنین مناسبات، و تحولات ناشی از آن توجه شده است. کتاب حاضر رساله دکتری نگارنده در رشته زبان و ادبیات فارسی است که در دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس در سال 1392 از آن دفاع شده است.