«تصویر عفیف زن در نگارگری اسلامی، برآمده از کرامت و منزلتی است که وجود زن در تفکّر اسلامی به آن شناخته می شود. نگارگران ایرانی همچنون ادیبان این سرزمین، وجود زن را که مظهری از جمال الهی به نحو اخص در این عالم است، محملی برای بیان مغازلات خود با پروردگار عالم دانسته و به زبان مجاز، او را تمثیلی از لطف و صفای معبود برشمرده اند.» کتاب حاضر پژوهشی در خصوص نگاه نگارگران قدیم به موضوع تصویر زن است. در این اثر، ویژگی های تصویری زنان در نگاره ها، از جوانب مختلف بررسی شده است. نویسنده به بررسی ویژگی های معنوی زنان نمونه از منظر اسلامی، عرفانی و ادبی پرداخته و بر مبنای آن، بیان می کند که چگونه ویژگی های ظاهری و باطنی به نمایش درآمده از این زنان در نگاره های اصلی تاریخ نگارگری ایران، این اوصاف را بازنمایی کرده است.