واقعیت این است که آنچه به عنوان مباحث توحیدی و دفع شبهات در فلسفه و عرفان مطرح شده، در حقیقت تغییر اندیشه های فلاسفه و صوفیه است نه بیان توحید از منظر دین. غرض ما از این نوشتار، انعکاس قسمتی از تضادها و تناقض های میان مبانی و نتایج فلسفی و عرفانی و تذکر به بخشی از تعارضات بین قرآن و سنت و یافته های فلسفی و عرفانی است. امید آنکه این طلیعه ای باشد برای زدودن تفاسیر فلسفی و عرفانی از چهره پاک وحی؛ و هشداری برای همه طالبان حقیقت تا از تعارض میان شرع و یافته های بشری غفلت نورزند. این کتاب در سه بخش تنظیم شده است: تعارض فلسفه و عرفان در مبانی و نتایج؛ تعارض فلسفه و عرفان با نصوص و ظواهر شرعی و نقد کتاب مثنوی مولوی.