یک لحظه در انتهای دریا، همان نقطه اتصالش با آسمان، رؤیاها و آرزوهایم را می بینم. چه کارها که نکرده بودم برای طی کردن مسیر رسیدن به آن ها؛ حالا که نصف بیشتر راه را طی کرده بودم، چطور باید فراموششان کنم؟ همه زندگی من و معنای زندگی ام، اهدافم بودند و اینکه در واقعیت، مشکلی با دانشگاه نداشتم. مشکل من، درسم نبود، مشکل من آن دخترک لعنتی بود.