مطالعات برنارد هورکاد- که خود از اهالی کوهستان است – از آغاز، یعنی سال 1346، به نحوی با تاثیرات شهرنشینی در جامعه های کوهستانی پیوند یافته است. دست تصادف در 1349 وی را راهی ایران می کند و این مجال برای او فراهم می شود تا براساس روش مطالعه ای که از پیش با آن آشنایی داشته به بررسی مسایل دره ی جاجرود و سپس مجموعه البرز مرکزی بپردازد و نقش جغرافیایی تهران را در این نواحی کوهستانی نشان دهد. این مقالات طی مدت زمانی دراز، یعنی حدود بیست سال نگاشته شده است. از این رو پاره ای از آنها بریک وضعیت جغرافیایی گاه قدیم و گاه تحول یافته گواهی می دهد.وضعیت پرتنوع سرزمین ایران، هوکارد را برآن داشته تا ارزش های کلی فرایندهای جغرافیایی و تاریخی ایران را مورد کندوکاو قرار دهد. پژوهش های برنارد هوکارد در باره ی جغرافیای ایران اساسا به چگونگی بروز جهش در جغرافیای کشور ما مربوط می شود؛ چگونه کشور پنجاه هزار روستا به ایران شهرها، بویژه ایران تهران تبدیل شده است.