بخشش به عنوان «پروسه ای» از متوقف نمودن احساس خشم و کینه علیه شخص دیگر و یا بخشیدن دیگران، تعریف شده است. داشتن خشم و کینه، خود را آزار دادن، حرکت به سمت یک مرگ روحانی است. شخصی که در خشم و کینه باقی می ماند، هرگز متوجه نیست که در حال صدمه رساندن به خود است. در حالی که شخصی که می بخشد و می گذرد، در واقع وارد یک زندگانی جدید با خصایص صلح جویانه می شود. بخشش، کسانی را که به هر دلیلی در مقابل ما قرار گرفته و موضع مناسبی نسبت به ما ندارند، وادار به صلح و آشتی می کند. نگارنده بخشش را هم چون جادویی می داند که راه حل بسیاری از مشکلات است. او تمرین، راه کار و داستان هایی دربارة بخشش در کتاب ارائه کرده است. برخی از عنوان های فصل های کتاب عبارت اند از: چرا باید بخشنده باشیم؟ بخشش، عملی ارادی است؛ بخشش، قدرت است؛ آن چه که خداوند فراموش کرده، فراموش کن؛ و بخشش را تمرین کنید.