در کتاب آمده است: “نظریه ی انتقادی جامعه، متفکران چند نسل و شاخه های گوناگون تفکر را دربرمی گیرد. این نظریه برآمده ی تاریخ روشنفکری آلمان است. خاستگاه آن، از یک سو، سنت های فلسفی ایده آلیسم، مارکسیسم، و هرمنوتیک است و از سوی دیگر، روانکاوی فرویدی. شناخته شده ترین متفکران موثر در این سنت فکری، برآمدگان مکتب فرانکفورت، آدورنو، مارکوزه، نویمان، هورکهایمر، بنیامین، وهابرماس هستند”. بر این اساس، در مجموعه ی حاضر، بیست و یک متن در چهاربخش تنظیم شده است: بخش اول به اسلاف نظریه ی انتقادی، هگل، و مارکس، اختصاص دارد؛ بخش دوم نشانگر ماهیت پیوندهای نظریه ی انتقادی با سنت هرمنوتیکی است؛ بخش سوم، دامنه ی مسائلی را نشان می دهد که ذهن دو نسل از نظریه پردازان تفکر انتقادی را به خود مشغول داشته است؛ و بخش چهارم به شرح و تفسیرهایی اختصاص دارد که درباره ی این مکتب به عمل آمده است: متونی که این مکتب را مورد انتقاد قرار داده اند، یا برخی از جنبه های آن را شرح و بسط داده اند، و یا نظریه های این مکتب را در متن تاریخی متمایزی به کارگرفته اند.