این رمان، عاشقانه ای سیاسی است که در بستر اتفاقات دهه پنجاه، به وجود می آید. در همه جای رمان، هوایی ابری و بارانی است که به نوعی به اندوه راوی در اتفاقات و مرگ دوست خوبش «فرهاد اشاره دارد. راوی در همه جا خودش را به شدت مقصر می داند و همیشه خشم و ناراحتی شدیدی نسبت به اطرافیان، همسر و حتی خودش دارد و همین موضوع نکته پیش برنده قصه است. راوی مدام به گذشته و خاطرات خوشی که با فرهاد داشته، اشاره می کند که پُر از ترانه، آهنگ، شوخی و غذاست که فضای کلی رفاقت آن دوران را می سازد… .