کتاب حاضر، رمانی حکایت اندیشه و کاوش درباره انسان و تنهایی و بیگانگی و دردهای حیات جمعی اوست، نگارش این اثر به‌گونه‌ای است که به قول نویسنده (نه شتاب آمیز است و نه چنان فشرده و سنگین که فهم آن را دشوار سازد) با آنکه این رمان از مایه‌ای فلسفی برخوردار است، اندیشه‌ها به شکلی در قالب داستان و طنز زیرکانه و جدیتی هوشمندانه ریخته شده که خواننده حس نمی‌کند با اندیشه‌ای چنین عمیق سروکار دارد. برخی از مباحث نویسنده، خواه مباحث وجودی او در باب هستی، معنای زندگی، هویت انسانی، معنای رابطه، دوستی، عشق، و جنسیت چنان مسأله‌آمیز و مسأله‌زاست که باید هر یک را به‌تنهایی کندوکاو کرد. هر یک از این بحث‌ها نظریه‌های جاری را به چالش می‌کشد یا با آن‌ها همراه می‌شود.