قصه‌ها همزاد بشر هستند و همراه او از درون غارها تا عرصه فضاهای مجازی سیر کرده‌اند؛ آن‌ها، حامل فرهنگ و تمدن اقوام، تجلی‌بخش عواطف آدمیان، ابزار سرگرمی و فراغت انسان و در بسیاری موارد، همچون قصه‌های شهرزاد، وسیله مهار سرکشی‌ها و تندخویی بشری بوده‌اند. قصه‌ها که متأثر از فرهنگ شفاهی، غالباً به‌صورت منثور روایت شده‌اند و اشکال منظوم نیز گاه، صورت دیگری از همین‌ها هستند، احوال و افکار و امیال طبقات مختلف جامعه، به‌خصوص طبقه فردوست را به تصویر می‌کشند و همچون ساغری بلورین، امواج فکری، فرهنگی، تاریخی و سرگذشت احوال بشر را در خود بازتاب می‌دهند. مجموعه حاضر، شامل بیست مقاله کوتاه و بلندی است که طی یکی دو دهه گذشته، در حیطه ادبیات روایی فارسی و عموماً در نشریات دانشگاهی کشور به چاپ رسیده است؛ نشریاتی که معمولاً در شماری اندک چاپ می‌شوند و عموماً از دسترس مخاطبان عام به دورند. بخش اعظم مقالات مربوط است به قصه‌های سنتی، به‌ویژه حکایت‌های مثنوی و البته، تعدادی دیگر، به رمان فارسی اختصاص دارند؛ که به آن‌ها در فصل‌های مختلف مفصل پرداخته‌شده است.