مدعا و فرضیه این کتاب، این است که اصولاً حمایت از جهان اسلام و جنبش های اسلام گرا هر چند مورد پذیرش اکثریت نیروهای انقلابی بود، بخش مهمی از نیروهای فکری انقلاب به دلیل ویژگی های مذهبی و کلامی و فقهی و تجربه تاریخی و همچنین، اولویت بندی های ملی و فراملی، همواره بر حمایت محدود و مشروط از این جنبش ها در متن قانون اساسی تأکید کردند. این کتاب دو هدف مهم را دنبال می کند: شناخت جامع تر و عمیق تر از گفتمان موجود در جمهوری اسلامی در قبال نحوه مواجهه با جنبش اسلام گرای سیاسی معاصر و تحلیل و چالش بین بخش مهمی از جنبش های اسلامی و جمهوری اسلامی ایران.