«اریک ووئیار» در این رمان، نوشته‌ها و گفته‌های «توماس مونتسر» را نقطه مرکزی داستان قرار می‌دهد که با تکیه بر پیشه‌وران و ترجیحا بافندگان، می‌کوشد در «تسویکو» پادشاهی مسیح را، بدون شاه، بدون قاضی، بدون اقتدار دنیوی، بدون قانون، کلیسا و آیین ترسیم کند؛ به‌گونه‌ای که رعیت‌های آزادش به خوبی کمونیسم را درک می‌کنند و… .