در کتاب کوشش شده، تحلیلی از رویکردهای جهان گرایانه در رفتار، فرهنگ و تاریخ ایرانیان، از منظر جامعه شناختی، فراهم آید .نگارنده بر این باور است که “شواهد تاریخی و مشاهده های عینی نشان می دهند که در رفتار فرهنگی ایرانیان رویکردی جهان گرایانه هست که باعث شده آمادگی پذیرش و جذب فرهنگ های دیگر و رابطه متقابل اثرگذاری و تاثیرپذیری با دیگر قومیت ها را داشته باشند، اقوام و فرهنگ های دیگر را با خود بیگانه نشمارند و به جای دفع و رد آنها و سر در لاک خود فرو بردن، به همدلی و سازگاری با آنها گرایش داشته باشند .دوری گزینی از جهان بزرگ و ستیز با آن خصلت ذاتی و اساسی و همیشگی فرهنگ ایرانی نبوده است .”کتاب متشکل است از موضوعاتی همچون” :تحرک جغرافیایی گسترده و پویایی اقوام ایرانی”، “ایران، شاهراه جهان”، “ایران کانون اشاعه عناصر فرهنگی جهانی”، “نقش شعر و ادبیات عرفانی فارسی در تقویت و تشدید رویکرد جهان گرایی ایرانیان “و “فرهنگ ایرانی، آموزش پذیر فرهنگ های برتر و آموزش دهنده فرهنگ های پست تر .”