این کتاب به بررسی تاریخ طنز در ایران اختصاص دارد. مجموعة حاضر در بردارندة یازده مقاله پیرامون طنز، بیان تاریخچة آن در ایران و معرفی دو تن از طنزپردازان معاصر است. نویسنده در طی این مقاله ها بر آن است که تأثیر طنز در اوضاع سیاسی و روند آن در جریان جهانی شدن را مورد بررسی قرار دهد. وی در این راستا به تبیین مفاهیم طنز و انواع شوخ طبعی پرداخته، طنز در دوران مشروطه را مورد بررسی قرار داده، انتقاد و رندی آمیخته به طنز در شعرهای حافظ را شرح داده و به کنکاش در سبک شناسی «دو کلمه حرف حساب» پرداخته است. وی نوشتار خویش را با یادی از «مرتضی فرجیان» و «محمد قاضی» به عنوان دو استاد طنز زبان فارسی در دوران معاصر به پایان برده است.