در این مجموعه، اشعار و برگزیدة نثرهای دکتر «علی شریعتی» ـ شامل شطحیات، اشارات و شمعیات ـ تحت عناوینی از این دست بیان شده است: من چیستم؟، شمع زندان، درخت خیال، اطوار بندگی، حرف هایی برای نگفتن، رویای پرشکوه، دو نگاه، نیایش، فراتر از هستی، و حرف های نزدیک، از آن جمله است: «مذهب تلاش انسانی است به «هست آلوده» تا خود را پاک سازد و از خاک به خدا بازگردد»؛ «یکی از بدبختی های ما نسخ شدن اصطلاحات و قالب شدن و ضعیف شدن و گاه بیمار شدن کلمات است؛ مقدس ترین کلمات»؛ «حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هرکسی به اندازة حرف هایی است که برای نگفتن دارد» و «عشق تنها کار بی چرای عالم است چه آفرینش بدان پایان می گیرد».